بسمه تعالی
آقایانی که طالب مواعظ هستند، از ایشان سئوال میشود: آیا به مواعظی که تا حال
شنیدهاید، عمل کردهاید، یا نه؟
آیا میدانید که: «هر که عمل کرد به معلومات خودش، خداوند مجهولات او را
معلوم میفرماید؟»
آیا اگر عمل به معلومات - اختیاراً ـ ننماید، شایسته است توقع زیادتی معلومات؟
آیا باید دعوت به حق، از طریق لسان باشد؟ آیا نفرموده: «با اعمال خودتان، دعوت
به حق بنماید؟»
آیا طریق تعلیم را باید یاد بدهیم، یا آنکه یاد بگیریم؟
آیا جواب این سئوالها از قرآنکریم:
(والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا)، و از کلام معصوم: «من عمل بما علم،
ورثه الله علم ما لم یعلم» و «من عمل بما علم، کفی ما لم یعلم»، [روشن
نمیشود؟]
خداوند توفیق مرحمت فرماید که آنچه را میدانیم، زیر پا نگذاریم و در آنچه
نمیدانیم، توقف و احتیاط نماییم تا معلوم شود.
نباشیم از آنها که گفتهاند:
پی مصلحت مجلس آراستند
نشستند و گفتند و برخاستند!
نشستند و گفتند و برخاستند
وما توفیقی إلا بالله، علیه توکلت و إلیه انیب.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
الاقل محمد تقی البهجة
مشهد مقدس
یکشنبه ۱۳۷۵ هـ.ش.
مطابق با ربیع الاول ۱۴۱۷ هـ.ق.
بسمه تعالی
همه میدانیم که رضای خداوند اجّل، با آنکه غنی بالذات [است] و احتیاج به ایمان
بندگان و لوازم ایمان آنها ندارد، در این است [ که]:
بندگان، همیشه در مقام تقرب به او باشند، پس میدانیم که برای حاجت بندگان به
تقرب به مبدأ الطاف و به ادامه تقرب، [خداوند] محبت به یاد او و ادامه یاد او
دارد.
پس میدانیم به درجه اشتغال به یاد او، انتفاع ما از تقرب به او، خواهد بود؛ و
در طاعت و خدمت او، هر قدر کوشا باشیم به همان درجه، متقرب و منتفع به قرب
خواهیم بود؛ و فرق بین ما و سلمان سلام الله علیه، در درجه طاعت و یاد او که
مؤثر در درجه قرب ما است، خواهد بود.
و آنچه میدانیم که اعمالی در دنیا محل ابتلاء ما خواهد شد، باید بدانیم؛ که
آنها هر کدام مورد رضای خداست، ایضاً خدمت و عبادت و طاعت او محسوب است.
پس باید بدانیم که هدف باید این باشد که تمام عمر، صرف در یاد خدا و طاعت او و
عبادت، باید باشد، تا به آخرین درجه قرب مستعد خودمان برسیم، و گرنه بعد از
آنکه دیدیم بعضی، به مقامات عالیه رسیدند و ما بی جهت، عقب ماندیم، پشیمان
خواهیم شد.
وقفنا الله لترک الاشتغال بغیر رضاه بمحمد و آله صلوات الله علیهم اجمعین.
الأقل محمد تقی بهجة
مشهد مقدس
چهارشنبه ۱۳۷۵ هـ ش
مطابق با ربیع الاول ۱۴۱۷ هـ ق
بسمه تعالی
کوچک و بزرگ باید بدانیم: راه یگانه برای سعادت دنیا و آخرت، بندگی خدای بزرگ
است؛ و بندگی، در ترک معصیت است در اعتقادیات و عملیات.
آنچه را که دانستیم، عمل نماییم و آنچه را که ندانستیم، توقف و احتیاط نماییم
تا معلوم شود، هرگز پشیمانی و خسارت، در ما راه نخواهد داشت؛ این عزم اگر در
بنده، ثابت و راسخ باشد، خدای بزرگ، اولی به توفیق و یاری خواهد بود.
والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته، و الصلاة علی محمد و آله الطاهرین، واللعن
علی أعدائهم أجمعین.
مشهد ربیعالثانی ۱۴۲۰